Omschrijving van het oeuvre
Idriz Jossa profileert zich sinds 2010 in hoofdzaak als schilder. De toewijding aan één medium is een nieuwe stap in een hybride praktijk die teruggaat tot eind jaren 1980. Als modeontwerper bepaalde Idriz Jossa mee het gezicht van de New Beat, onder meer met de zogenaamde 'Bommabadges' en beleefde hij tussen 2005 en '07 een opvallend hoogtepunt wanneer zijn veelbesproken en gehypete collecties 'Clochard de Luxe' in meer dan tachtig verschillende verkooppunten werden verkocht. De artistieke identiteit die de kwaliteit van zijn kleding bepaalde, resoneert vandaag door in zijn schilderijen. Zo echoot de lijnvoering de stiklijnen van borduurwerk, is de vormentaal verwant aan de beeldmerken en logo's die voorheen zijn kleding onderscheidden en blijft hij zich in zijn werk steeds bewust van actuele en historische maatschappelijke en artistieke bewegingen.
Voor Idriz Jossa is het dan ook vanzelfsprekend dat zowel wat bestaat als wat voorafging mee bepaalt wat vandaag of morgen ontstaat. Een alerte verstandhouding die hij enerzijds betrekt op eigen ervaringen en inzichten maar die hij evengoed radicaal doortrekt naar de hele (kunst)geschiedenis. Zijn werken kunnen in dat opzicht deels worden begrepen als dialogen met leermeesters en als een doorgedreven onderzoek naar wat diens nalatenschap vandaag en morgen kan betekenen. Dit vertaalt zich in een werkwijze waarbij zorgvuldig geselecteerde 'meesterwerken' worden getransformeerd tot nieuwe, eigen beelden. Daardoor kunnen ze, geactualiseerd, een nieuwe relatie aangaan met de huidige contexten. Zo maakte Jossa de reeks 'Les Demoiselles d'Avignon (The Apocalypse), after Picasso' (2012), waarin hij het oorspronkelijke schilderij van Pablo Picasso uit 1907 transformeerde tot een nieuw werk, tegelijk als eerbetoon en als poging om het werk en haar betekenis in de actualiteit te ver-vervolgen, verder te zetten. Ook bij de reeksen 'impressions: white /orange /3D' after Manet /Picasso (2015/'16) en nu 'Introspective-reset (2017/'18) werden soortgelijke principes gehanteerd. Jossa's omgang met de nalatenschap van de (kunst)geschiedenis wordt, naast bewondering en erkentelijkheid, ook bepaald door een bezorgdheid. Hij ervaart de overvloed aan beelden die ons vandaag omringen als een mogelijke oorzaak voor een misplaatste nivellering: in de stroom van visuele prikkels verworden meesterwerken soms tot oppervlakkige prenten of generieke verzamelingen van slecht georganiseerde pixels. Jossa's bekommernis vertaalt zich in een engagement om uit die veelheid zorgvuldig een aanleiding te selecteren en die, met een nauwgezet proces van studie en transformatie, te her-waarderen.
Idriz Jossa hanteert een eigen omgang met zijn medium, zowel in het proces waarin het schilderij tot stand komt, als in de manier waarop het schilderij verschijnt. Zo is iedere lijn of vorm die het uiteindelijke schilderij bepaalt een getransformeerde representatie van wat reeds in de oorspronkelijke aanleiding aanwezig was. Tijdens de digitale verwerking en interpretatie beperkt Jossa zich consequent en doelbewust tot de elementen die zich aanbieden, hij voegt als het ware niets toe maar hertaalt en herkneedt dat wat hij vindt. De computertekening wordt naderhand strikt en manueel omgezet naar een olieverfschilderij, waar de enige vrijheid die Jossa zichzelf toelaat bestaat in de variaties in materialiteit van de lijnvoering. Het is een eigenzinnige omgang die het proces deel maakt van het concept en die toestaat om het digitale beeld te pauzeren en te verstillen. De toeschouwer wordt met een soortgelijk spel van tijd, tempo en toewijding geconfronteerd. Door hun digitale oorsprong lijken de werken van Jossa op het eerste zicht soms prints, vlakke afdrukken die de menselijke hand lijken te ontkennen. Het is pas bij een nadere beschouwing dat de materialiteit van de geschilderde lijn zich manifesteert en de schilderkundige toewijding zichtbaar wordt.
De figuren die Idriz Jossa uit de oorspronkelijke werken destilleert, transformeert en toe-eigent, hechten zich aan zijn persoonlijke verhouding tot de wereld die hem omringt. Het worden nieuwe mensbeelden, gevormd en vervormd door de onzekerheid ten opzichte van wat zich voor hen bevindt. Ze appeleren aan een primitieve hoedanigheid, wars van iedere idealisering en reflecteren een toestand die mee getekend wordt door een bewustzijn van de eigen, inherente kwetsbaarheid. Jossa's portretten zijn representanten van een zoektocht naar een persoonlijke esthetiek die de mens en zijn omgeving ontdoet van verheerlijking of schijn en die eerlijk ruimte laat voor onbehagen.
Idriz Jossa creëert, met zijn praktijk en zijn werken, ruimtes voor reflectie. Hij bevraagt onze verhouding tot de eigen tijd, de kunst en de geschiedenis en opent een perspectief dat ons toestaat deze te herbekijken en te herinterpreteren.